اجازه نده
يكشنبه, ۳ آذر ۱۳۹۸، ۱۲:۴۱ ب.ظ
اجازه نده بال و پر رویاهایت را بچینند
راه بیافت
آرزوهایت را در اوجِ خود تماشا کن
و ایمان داشته باش
که روزی قد تو به فراتر از آرزوهایت خواهد رسید...
-از مجموعه ی پنجره ی خیس
( شفیقه طهماسبی )
۹۸/۰۹/۰۳
من نیالودم به پایى ساحت تنهایى ام را
تا بپوشانى تمام قـــامـــت تنهایى ام را
ساحلى مرجانى ام آن سوىِ اقیانوس چشمت
خوب مى فهمد نگاهت وسعت تنهایى ام را...
ماه، هر شب در خلیجِ چشمهایم مى نشیند
تا به لبخندش ببخشم خلوت تنهایى ام را
شعرِ تقدیرِ مرا در اوج تنهایى سرودى
مى شناسد آسمانت قدرت تنهایى ام را
دور تا دورِ بلورستانِ دل را سنگ چیدم
نشکند تا هیچ سنگى حرمت تنهایى ام را!
دیده اى همواره ساعت از نگاهم مى گریزد؟!
عقربک هایش ندارد طاقت تنهایى ام را!
لذّتِ همصحبتى کم نیست اما مى هراسم
خلسه ى دنیا بگیرد فرصت تنهایـــــى ام را
"خِضر" ماندم در عبور از راهِ بى پایانِ بودن
من نمى بازم به موسىٰ عـــــادتِ تنهایى ام را!
دست در دستِ که بگذارد دلم وقتى زمین هم
مى کِشد یک روز خاکش منّـــــت تنهایى ام را!
قارىِ آیاتِ پاکِ انتظــــــارم... شک ندارم
فاش خواهى کرد روزى حکمت تنهایى ام را...
#غزل_آرامش
#یک_شعر_خوب
💫 @shafigheh_tahmasebi 💫
سلام
عالی