زنجیردارانی پشت کوه ها...

عموزنجیر باف
برای هر کسی نبافت...

می دانست زنجیر داران
در پشت کوه

و تنها می زیند...

بی پدرانی که کسی دستشان را نگرفت

و دلخوشی شان گلهای سرخی ست 
روییده در خاک پاک شعرها...

شعرهایی که

شبنم فروش نفس هایی اند
گرم اما خموش!

عمو زنجیر باف فقط
برای آنانی بافت که
در زندگی شان جای  "یک صدا"  خالی بود.

(  شفیقه طهماسبی  )

ملهم از پست بسیار زیبای  "عمو زنجیر باف" از وبلاگ دوست ارجمند و خوبم "رفیق خاموش"