زود است...

زود است...

آماده ی رفتن نیستم!

هنوز هزاران حرفِ شعر نشده

بر دوش قلمم سنگینی می کند

صدها راه نرفته پیش رو ،

لبخندهای فراوانی پشت لبهایم خشک،

و دوستت دارم های ناگفته ی زیادی که

از تُنگِ تَنگِ دلم بیرون افتاده اند!

تا خاک فاصله ای نیست اما

فریادهای سپیدم از زمین دورند

و عاشقانه هایم وِردِ زبان قطره های باران!

سی و نه سال گذشت!

نه کودکی در درونم مُرده است

و نه نشانی از بذر پیری در مزرعه ی احساسم!

تنها

خسته ام از بارِ خاطرات سی و نه ساله ای که

بوی نا می دهند.

برای رفتن زود است!

و فرصت اندک!
...


باید برای سامان دادن به گیسوی آشفته ی روزگار
و انجام کارهای در راه مانده
آستین بالا بزنم.

حتی اگر
فصل کوچ نزدیک باشد!



( شفیقه طهماسبی )
کانال اشعارم :  @shafigheh_tahmasebi

( شفیقه طهماسبی )