به هوای نگاهت
هر روز پشت این پنجره ی خیس
گل می کنم و تو
خاکی ترین شمیم شمعدانیِ حوصله ام را
به ناز پس میزنی
و باز من می مانم و
پرده ای که
آه های سرد مرا می نوازد.