همین جایم !

همین جایم !
کمی دور تر از رعدهای سرخ
با دلی مبتلا به بارانی
به قامت آرزوهایم
که در باور هیچ رنگین کمانی نمی گنجد...


همبن جایم !
کنار سیارکی که
تو را درون جامِ یک گل سرخ نگه داشته
تا عطرِ مهربانیت،
آخرین جرعه باشد
برای نفس های تنگم...


همین جایم!
پریشان در آسمان،
که جاده ی ابرها را
برای سفر نمی یابد...





( شفیقه طهماسبی )