با جنونِ کدامین نفس
نگاه می کنی
که میان اینهمه نیمکت خالی
جایگاهت را گم کرده ای؟
در ملاقاتِ لبخندم
به دنبال کدامین خیال سوخته
اشک را در
برگِ اولین چشم روشنیِ باغت
به آتش کشیده ای؟
ای همیشه سرخ!
اگر بر باد تکیه نکردم
به اعتبار سرخوشیِ ریشه هایی ست
رقصان با زمین، به رسم باران!
شکسته ی بی عصا!
دیگر مرا نخوان
که هیچ نسبتی با
نرگسِ شهریوریِ به خاک نشسته ام
نداری!
غروب بی رنگت را
با حنای زعفرانی
سرخ کن!
تو را به یاد ندارم!
( شفیقه طهماسبی)
دکلمه با صدای گرم هنرمند عزیز کشورمان خانم لاله محمدی گوینده ی محبوب صدا و سیما
_ این شعر مخاطب خاص دارد _
۰ نظر
۲۸ دی ۹۴ ، ۱۹:۵۴
