پرواز

با سیمانی ترین واژه ها

می نویسم نبودنت را

و می دانم

قلب شعرهای سنگی ام

تا ابد سنگفرش کوچه ی یادت

باقی خواهد ماند.

(شفیقه طهماسبی)

بستر خاکی

چشم های من همان

بستر خاکی ست

که دیگر هیچ اشکی

توانِ به زانو در آوردن

خشکی اش را ندارد!

(شفیقه طهماسبی)

شعر

شعر نگاه تو

نارنجی ترین حسی ست

که پاییز را توصیف می کند

فقط به من نگاه کن
تا سرخ ترین زمزمه ی عشق شوم
زیر خش خش قدمهای مهرت!






(شفیقه طهماسبی )

پاییزانه

باز هم پاییزانه خواهم سرود
اما قبل از آن باید
کوچ پرستو ها را فراموش کنم
و ایمان بیاورم به صدای برگها
وقتی زیر قدمهای دلم
سرود عشق میخوانند.

دوباره عاشقت خواهم شد
وقتی با هر قطره ی باران
بوسه ای می شوم
بر گونه ی لبخندت
و تو شبنم فروشِ
"دوستت دارم" هایی
که تنها در گلبرگِ
نگاه من می روید.

کمی صبر کن!
تا آسمان از کوچ، رنگ باز کند
باز هم پاییزانه خواهم سرود
فقط بخاطر تو...



(شفیقه طهماسبی)

ستاره چین

دل ابری آسمان

هرقدر هم که پر باشد،

از بارانِ اشک هایش

یک کهکشان ستاره

برایت می چیدم!

اگر مرگ را باور نداشتی...

(شفیقه طهماسبی) - برای پدرم

قطره

وقتی نیستی

همه ی شاعرانگی ام

اشکی می شود

بر گونه ی واژه ها.

(شفیقه طهماسبی)

بر باد رفته ها...

این روزها یاد گرفـــته ام

بوی اقاقیای آویخـــــته از

دیوار کوچه های شهر را

چگونه جدی نگیرم!

عطرهای رفته باز نمی گردند...

(شفیقه طهماسبی)

بی قرار

وقتی اندیشه ام متلاطم

و اسیر گرداب دلتنگی ست

چگونه لب هایم در ساحل لبخند

لنگر بیاندازند...

(شفیقه طهماسبی)

روزهای چموش

لحظه هایم رامِ
خاطراتِ بودن توست



آناشید

نگاه بیراه

درد دارد ماه زمینی باشی که
در اندیشه ی شمردن ستارگان است
و شوق رسیدن را در گونه ی ماهش
نمی بیند!

( شفیقه طهماسبی )