زمستان
زنی ست با دستهای بارانی
و چشمهایی که به جای همه ی دهان های دنیا حرف برای گفتن دارد
زمستان،
زنی ست که لب هایش
سرچشمه ی همه ی سکوتِ های سردِ دنیاست!
(شفیقه طهماسبی)
@shafigheh_tahmasebi
۱ نظر
۲۶ بهمن ۹۵ ، ۲۱:۱۷
پنجره ی خیس
به قلم شفیقه طهماسبی
استفاده از اشعار با ذکر نام نویسنده بلامانع می باشد.
منوی بلاگ
پیوندهای روزانه
همه ی گل های سرخ دنیا می دانند
که راز عشق ما
همان بارانی ست
که سالهاست از چشم های قلمم می بارد
تا دفترم همیشه معطر به بوی پاییز باشد...
_از مجموعه ی هاله ی طلوع
(شفیقه طهماسبی)
۱ نظر
۲۲ بهمن ۹۵ ، ۰۹:۲۴
بودنت
به شیرینیِ پایانِ قصه ها بود
امان از روزهای نبودنت!
همانقدر که جای تو خالی ست
ذهن من پر است از کلاغ هایی که
به مقصد نمی رسند
- از مجموعه ی خاطرات شبنم گرفته
( شفیقه طهماسبی)
۰ نظر
۱۳ بهمن ۹۵ ، ۱۷:۴۸
هنگام رفتن حواست بود؟
که لهجه ی نگاهت را در نگاهم
و برشی از احساست را در قلبم
جا گذاشته ای...
(از مجموعه ی خاطرات شبنم گرفته)
(شفیقه طهماسبی)
۱ نظر
۱۲ بهمن ۹۵ ، ۰۷:۵۳
بعد از رفتنت
دلم حالِ گلِ شازده کوچولو را دارد
همانقدر دلتنگ...
همانقدر تنها...
_از مجموعه ی خاطرات شبنم گرفته
(شفیقه طهماسبی )
۰ نظر
۱۰ بهمن ۹۵ ، ۲۲:۴۶
