وقتی پاییز ، قطار را
برای نفس ها
قفس ساخت
و زمستان
آرامگاهی برای
آتش نشان های آرام گرفته
زیر آوار،
باید از بهار ترسید...
که کدامین گدازه ها را
برای کدامین دلها
در آستین می پروراند...
( شفیقه طهماسبی )
هموطنانِ داغدار، تسلیت!
وقتی هم جنسِ پاییز باشی
و زمستان زاد،
می مانی روی دست سرما!
با دلی که به ساز باران می رقصد و
پاهایی که روی برف،
نفَس های نبودنش را حک می کند...
( از مجموعه ی خاطرات شبنم گرفته)
( شفیقه طهماسبی )
در هجوم
سرمای استخوان سوز زندگی
یک فنجان عشق
کاری با دل می کند
که مشتی خرده نان
با بی قراری گنجشک ها در روزهای برفی!
#شفیقه_طهماسبی
@shafigheh_tahmasebi
(شفیقه طهماسبی)
از مجموعه ی هاله ی طلوع
چشمهایم را می بندم
و عطرِ دوست داشتنت را
با همه ی شُش های جهان نفس می کشم...
پاسخِ گلِ سرخِ نگاهت،
پروانگی ست
به شرط عمر !
( شفیقه طهماسبی )
(از مجموعه ی هاله ی طلوع)
@shafigheh_tahmasebi
بعد از رفتنت
فکر نکردی که من بدون تو
با هوای بی اکسیژن این واژه ها
چگونه نفس بکشم؟
تو که راز فانوسِ لب پنجره را می دانی
باید بدانی رازِ عینکی را که
به عمد کنارش رها کرده ام چیست...
برایت می گویم...
تا...
شفافیتِ جای خالیت
در چشمانم تار شود...
( شفیقه طهماسبی )
@shafigheh_tahmasebi
وقتی غروب باشد
و پنجره ای رو به تنگیِ نفست باز نباشد...
وقتی باران ببارد
و مجالی برای خیس شدن نیابی...
وقتی لب چشمه بروی
و تشنه تر برگردی..
یعنی تو
_ "دلتنگی!" _
و هیچ شعری نمی تواند او را
از پسِ خاطرات شبنم گرفته ات بیرون بکشد...
(شفیقه طهماسبی)
از مجموعه ی خاطرات شبنم گرفته
@shafigheh_tahmasebi
وقتی نیستی
چشم یلدا
روبه هیچ صبحی طلوع نمی کند...
(شفیقه طهماسبی)
از مجموعه ی خاطرات شبنم گرفته
کانال تلگرام: @shafigheh_tahmasebi
آسمان نعره کشان
زمین، خشک و غبار آلود
در انتظار بارش!
برف،
تگرگ
سنگ
یا سیل...
چه فرقی می کند
وقتی همه نام دیگر بارانند!
و صورت سیلی خورِ خاک
رو به ابرها گشوده...
خدایا!
زمان را نگه دار!
نه... به عقب برگردان
تا آنجا که زمینی پیدا نباشد و
چشم تا چشم
آب!
می خواهم دل به دریا زنم
دست در گردش آب برده
و رعد های آسمانم را
پیش از تولد
در قعر اقیانوسها خاموش کنم!
دلم
یک وجب زمین خالی می خواهد
تا شقایقی بکارم برای زندگی...
( شفیقه طهماسبی )
بند پایانی ملهم از شعر سهراب سپهری
"تا شقایق هست، زندگی باید کرد"