عشق
گل سرخی ست در سیاره ای دور افتاده
تنها... !
با شازده کوچولویی که سفر نمی داند...
(شفیقه طهماسبی)
۱ نظر
۳۱ مرداد ۹۵ ، ۱۰:۱۵
پنجره ی خیس
به قلم شفیقه طهماسبی
استفاده از اشعار با ذکر نام نویسنده بلامانع می باشد.
منوی بلاگ
پیوندهای روزانه
عشق را به آب دادم نگه ام نکردی اما
قدر دلتنگیِ رز ها، قدحی شراب، دارم!
( شفیقه طهماسبی )
۲ نظر
۳۰ مرداد ۹۵ ، ۱۱:۴۱
بیا به عقب برگردیم
دست در دست هم شب را دوره،
و برای زمینی که قرار است
زیر اتفاقات نیافتاده پهن شود
رنگی نو بزنیم...
(شفیقه طهماسبی)
دلم روشن به فرداست...
۲ نظر
۲۹ مرداد ۹۵ ، ۲۱:۱۶
از همان ابتدا
باید دیوارها را بلند می ساختم
بدون پنجره!
تا نبینم که در فراق ماه
چگونه دسته دسته کلاغ های سیاه
دهان کج کرده اند برای ستاره ها...
اما این منم!
زنی که کف دستش
در سینه می تپد...
و کمترین هدیه اش
قلبی ست در چشمهایش...
به رنگ آسمان!
در خانه ای بدون دیوار !
دلنوشته ای به تاریخ دلتنگی هایم
(شفیقه طهماسبی)
۱ نظر
۲۹ مرداد ۹۵ ، ۲۰:۰۷
به من بگو
تو دست نشانده ی بارانی
یا شبنم فروش صبح،
که با آیه های خیسِ آسمان نسبت داری؟
از پای پنجره های سرایم
بوته بوته گل سرخ می روید
و پرده ها
ناز خماری نگاهت را می کشند...
وقتی کنارمی.
(شفیقه طهماسبی)
۲ نظر
۲۸ مرداد ۹۵ ، ۱۱:۱۰
خانه ی من همین است
که می بینی...
بدون نرده ،
با پنجره هایی بی پرده
لب هایی پر خنده
و قلبی از عشق آکنده
اما دلم که بگیرد...
دست دنیا را می گیرم و
در چند واژه چنان جا می دهم
که تمام دار و ندارش
پیراهنی باشد از شعر
به رنگ دردهایش...
و بعد
دوباره به همان خانه باز می گردم!
به خانه ای
پر از ترانه های سپید
و فرشی با طرح امید
چراغی فروزانتر از خورشید
و آشپزخانه ای با بوی عید!
خانه ی من همین است
که می بینی!
( شفیقه طهماسبی )
۲ نظر
۲۶ مرداد ۹۵ ، ۰۹:۳۷
